Op reis

Ik vermoed dat veel lezers stiekem stikjaloers zijn op Frank Westerman: de hele wereld over reizen, daar interessante mensen spreken, en goede boeken daarover schrijven. Zulk leven wil iedereen eigenlijk wel. In El Negro en ik vormt een opgezette Afrikaan in een lokaal Spaans museum de aanleiding voor een zoektocht over de hele wereld naar de achtergronden van deze Afrikaan, en naar de cultuur die de gedachte van de superieure blanke westerse mens tot gevolg had, alsook naar de waarde van ontwikkelingshulp. Het is een gevarieerd een aantrekkelijk verslag. Het onderwerp trok mij iets minder dan vier andere boeken die ik van hem gelezen heb: Ararat, Ingenieurs van de ziel, De graanrepubliek en De brug over de Tara. Klik op de titel voor de logs van die boeken. Desalniettemin wederom een overtuigend staaltje onderzoeksjournalistiek!

Oponthoud

Zo af en toe een roman van Hella Haase, altijd een genot. Haar boeken hebben kwaliteit en zijn in bijzonder fraai Nederlands geschreven. Cider voor arme mensen dateert van 1960 en gaat over een vriend en vriendin die een 'overspelig' tochtje naar Parijs maken maar ergens in Noord-Frankrijk met autopech stranden. De relatie van die twee is geenszins warm en de stranding maakt de sfeer er allesbehalve beter op. Ze komen terecht in een arm dorpje waar maar een paar huizen en boerderijen staan en daar door een boerenfamilie niet bepaald vriendelijk worden onthaald, ook al zorgt die er wel voor dat de auto gerepareerd wordt. Het verhaal geeft langzaam en verscholen zijn geheimen prijs: er is van alles aan de hand met de boerenfamilie en met de relatie tussen de twee en dat alles ontvouwt zich traag en mysterieus.