30 september 2017

Kerkhof

Tja, over goede boeken gesproken: sinds lange tijd weer eens een roman van Simon Vestdijk, en wat voor een. Vestdijk schreef Ivoren wachters in mei-juni 1944 en afgezien van een klein tussenzinnetje is de oorlog totaal afwezig, maar wat een geweldig boek! Er zijn drie hoofdpersonen, en hun karakter en gedrag leiden binnen ruim 24 uur tot een catastrofe. Vestdijk bouwt alles minutieus op, wisselt haarfijne situatiebeschrijvingen af met sublieme dialogen - die van de rector met de nieuwe leraar Schotel de Bie (hoofdstuk 7)...: ach, zulke dialogen worden tegenwoordig niet meer geschreven. Dat ene zinnetje tijdens de les zet de boel op scherp, en maakt het drama onafwendbaar. Het slothoofdstuk, waarin enkele leraren van de school terugkijken op het gebeurde, had misschien niet zo gehoeven, maar het doet niets af aan het feit dat Ivoren wachters een grandioos boek is.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.