Post

Dagboeken, brievenboeken, (auto)biografieën, memoires: ik lees ze graag. Als mensen over zichzelf schrijven, of wanneer biografen zich lang hebben ingegraven in het leven van één iemand anders, dan levert dat heel vaak boeiend leesvoer op. Een roman in brieven is een afgeleide van gewone brievenboeken, en in de Nederlandse literatuur is de Sara Burgerhart uit 1782 van de dames Wolff en Deken een onvolprezen voorbeeld. Vorig jaar las ik het prachtige Judas van Amos Oz (zie hier), en de heruitgave van zijn debuutroman Zwarte doos (Black box) uit 1987 was een goede reden om meer van deze Israelische schrijver te lezen. Wat een groot schrijver moet je zijn, om met zo'n boek te debuteren! De roman opent met een lange brief van een vrouw aan haar ex-man met wie ze al jaren geen contact meer had. Het gedrag van hun problematische zoon deed haar besluiten de stilte te doorbreken. Enfin, er ontwikkelt zich een levendige correspondentie tussen de vrouw, haar ex, zijn zaakwaarnemer, haar nieuwe partner, de zoon etc. Evenals in Judas gaat het om menselijke relaties, religie en de staat Israel en zijn verhouding met de Arabische buurlanden. Oz fileert alles minutieus!

Begin

In 1981 verscheen het eerste deel van het geheim dagboek van Hans Warren. Vijf jaar later waren er al enkele delen verschenen maar toen kocht ik als student bij Boek en Plaat de eerste twee delen (voor fl. 32,95). Ik raakte aan de serie verslaafd en las de ruim 20 delen allemaal. Ik besloot onlangs uit nieuwsgierigheid de delen te gaan herlezen. Dat eerste deel las ik namelijk al ruim 30 jaar terug... Aardige bijkomstigheid: de allereerste weblog van dit boekendagboek - een beetje terloops gepost in november 2005 - ging over die serie van Hans Warren, zie hier. In Geheim Dagboek 1942-1944 woont Warren nog bij zijn ouders; zij waren NSB'er, hijzelf sterk anti-Duits. Het ouderlijk huis stond aan een dijk bij Borssele, en er werd regelmatig ingekwartierd, vooral nadat de Duitsers de invasie verwachtten. Warren koestert liefde voor vriendinnen, maar erg overtuigd is het allemaal niet. Uiteindelijk wordt duidelijk dat hij op mannen valt. Hij weet aan de tewerkstelling in Duitsland te ontkomen, en zijn liefde voor vogels en de natuur ontkiemt. Soms lees je tientallen bladzijden achtereen, soms ook slechts enkele voor het slapen gaan. Het is steeds een verrijkende en kalmerende bezigheid. Inmiddels al flink op streek in het tweede deel.

Berg

Ilja Gort is een sublieme marketeer. Zijn wijn geeft hij klinkende namen, bouwt er een heel circus omheen van Facebook tot en met tv-programma's, en ook met boeken. En belangrijkste is: het komt als natuurlijk, zelfbedacht over, niet als concept van een glad marketingbureau. Zie het filmpje waarin hij zijn nieuwe roman De vulkaan aankondigt: hier. Perfect geënsceneerd, maar het oogt als vanzelfsprekend, en nog lollig ook. Het verhaal zelf is eendimensionaal en weinig diepgravend. Meer dan wat Gort in het filmpje erover vertelt is niet nodig. Wel opvallend dat de hoofdpersoon net als in Chateau Fatale, zie hier, een journaliste nodig heeft om te overleven en te overwinnen.